Jangan berfikir bahawa membesarkan anak bukanlah apa-apa. Apabila kanak-kanak membesar, mereka akan dididik dan dipengaruhi oleh ibu bapa mereka, dan "sebab" yang ditanam oleh beberapa tingkah laku ibu bapa akan menghasilkan "kesan" yang sepadan pada anak-anak mereka. Jika tingkah laku ini tidak baik, kanak-kanak itu mungkin berkembang ke arah yang buruk.

Oleh itu, tingkah laku ibu bapa amat penting untuk perkembangan kanak-kanak. Jadi apakah tingkah laku ibu bapa yang akan menghasilkan "hasil" buruk pada anak-anak mereka?

Undang-undang sebab dan akibat: tindakan ibu bapa ini akan "menghasilkan" anak-anak mereka!

(1) Pendidikan berbohong, supaya kanak-kanak jatuh ke dalam krisis kepercayaan

Apabila kanak-kanak membesar, setiap perkataan yang diucapkan oleh ibu bapa mereka adalah seperti benih yang ditanam di hati mereka. Pendidikan berbohong adalah seperti menanam benih yang penuh dengan paku, dan akhirnya di dunia kanak-kanak, buah pahit krisis kepercayaan akan tumbuh.

Orang dahulu berkata: "Orang tidak boleh berdiri tanpa iman, industri tidak boleh berkembang tanpa iman, dan negara akan merosot tanpa iman." "Kejujuran adalah asas kehidupan, dan bagi kanak-kanak yang belum matang dari segi mental, ia adalah asas bagi mereka untuk mewujudkan pandangan dan nilai dunia.

Ibu bapa adalah guru pertama kehidupan kanak-kanak, dan jika mereka sering menggunakan pembohongan untuk mendidik anak-anak mereka, melihatnya untuk kemudahan sementara, mereka sebenarnya secara senyap-senyap memusnahkan kepercayaan anak-anak mereka terhadap dunia.

Kami melihat ini sepanjang masa. Kanak-kanak itu terutamanya mahukan mainan, dan ibu bapa dengan santai berjanji "Saya akan membelikannya untuk anda lain kali", tetapi tidak akan datang lain kali. Kanak-kanak itu bekerja keras untuk mendapatkan gred yang baik, tetapi ganjaran yang dijanjikan oleh ibu bapa hilang seperti gelembung.

Pada mulanya, kanak-kanak akan memilih untuk mempercayai bahawa bagaimanapun, dalam dunia sederhana mereka, ibu bapa adalah orang yang paling boleh dipercayai. Walau bagaimanapun, apabila jangkaan kecewa berulang kali, dan kekecewaan meningkat, kepercayaan di hati kanak-kanak untuk ibu bapanya mula goyah.

Dari sudut pandangan psikologi, kepercayaan kanak-kanak terhadap ibu bapa mereka adalah sumber penting rasa selamat mereka. Sebaik sahaja kepercayaan ini dipecahkan, kanak-kanak itu jatuh ke dalam kebimbangan dan kegelisahan.

Mereka merasakan bahawa mereka hidup dalam dunia yang penuh dengan ketidakpastian dan mereka tidak boleh mempercayai sepenuhnya walaupun ibu bapa terdekat mereka, jadi siapa yang boleh mereka harapkan? Trauma psikologi seperti ini boleh menjejaskan keupayaan kanak-kanak untuk menjalin hubungan yang sihat dengan orang lain, sama ada persahabatan atau cinta masa depan.

Intipati pendidikan berbohong adalah bahawa ibu bapa tidak bertanggungjawab untuk pendidikan, dan ia adalah amalan yang salah untuk menyelamatkan masalah dan mengambil jalan pintas. Ibu bapa berfikir bahawa menggunakan pembohongan boleh meyakinkan anak-anak mereka buat sementara waktu, tetapi mereka tidak tahu bahawa ini menanam benih keraguan di hati kanak-kanak itu.

Seiring berjalannya waktu, benih ini berakar, dan kanak-kanak bukan sahaja hilang kepercayaan kepada ibu bapa mereka, tetapi juga menjadi curiga terhadap orang di sekeliling mereka dan dunia secara amnya.

Ibu bapa mesti memahami bahawa di hadapan anak-anak mereka, pembohongan boleh menyelesaikan kecemasan sementara, tetapi ia boleh meletakkan kanak-kanak itu ke dalam krisis kepercayaan sepanjang hayat. Hanya dengan melayan kanak-kanak dengan ikhlas dan menepati janji, kanak-kanak boleh membesar dengan sihat dalam persekitaran yang penuh dengan kepercayaan dan mempunyai sikap yang sihat dan positif terhadap kehidupan.

(2) Keutamaan untuk anak lelaki berbanding anak perempuan, dan membentuk kompleks rendah diri kanak-kanak

Dalam sesetengah keluarga, konsep keutamaan untuk anak lelaki masih sangat degil, seperti awan gelap yang besar, menutupi langit di mana kanak-kanak membesar, dan membentuk kanak-kanak, terutamanya kanak-kanak perempuan, menjadi kompleks rendah diri.

Dalam persekitaran keluarga patriarki, kanak-kanak lelaki sering dilihat sebagai harapan dan masa depan keluarga, dan sangat dimanjakanKebimbangan。 Pencapaian kecil mereka akan diperbesarkan dan dipuji dan diberi ganjaran oleh ibu bapa mereka.

Tetapi kanak-kanak perempuan, bagi mereka, nampaknya dilahirkan lebih rendah, usaha mereka sering diabaikan, dan kekuatan mereka sukar untuk dikenali.

Dengan markah sempurna yang sama, kanak-kanak lelaki mungkin mendapat pelukan dan hadiah daripada ibu bapa mereka, dan kanak-kanak perempuan mungkin mendapat "teruskan kerja yang baik". Dari segi peruntukan sumber, kanak-kanak lelaki diberi keutamaan kepada peluang pendidikan yang lebih baik dan lebih banyak sumber hidup, manakala kanak-kanak perempuan hanya boleh menanggung layanan yang tidak adil secara senyap-senyap.

Dalam kontras sedemikian, kanak-kanak perempuan terdedah kepada keraguan diri. Mereka akan merasakan bahawa mereka tidak cukup baik dan tidak layak untuk dicintai, dan selepas masa yang lama, perasaan rendah diri akan berakar di hati mereka.

Dari segi psikologi, layanan tidak adil jangka panjang ini akan menjadikan kanak-kanak perempuan mempunyai rasa identiti diri yang rendah, dan mereka sentiasa mahu diiktiraf dengan memenuhi jangkaan orang lain, tetapi mereka sentiasa tidak berpuas hati dengan kekosongan harga diri yang rendah di hati mereka.

Kompleks rendah diri ini, setelah dibentuk, memberi kesan yang besar kepada kanak-kanak perempuan. Dari segi pembelajaran, mereka mungkin tidak berani mencabar masalah yang sukar kerana mereka tidak yakin, dan mereka mungkin terlepas peluang untuk memperbaiki diri. Dalam interaksi sosial, mereka cenderung malu-malu dan takut untuk mengambil inisiatif untuk bersosial dengan orang lain, dan sukar untuk mewujudkan hubungan interpersonal yang baik.

Dalam pembangunan kerjaya masa hadapan, harga diri yang rendah juga boleh menyebabkan mereka terlepas beberapa peluang penting dan tidak dapat memberikan permainan penuh kepada bakat mereka.

Memanjakan dan pilih kasih yang berlebihan juga tidak baik untuk kanak-kanak lelaki. Mereka mungkin mengembangkan personaliti yang sombong, mementingkan diri sendiri dan lebih cenderung untuk rebah apabila mereka menghadapi kemunduran.

Tingkah laku patriarki adalah seperti pedang bermata dua untuk kanak-kanak perempuan dan lelaki, menyakiti minda kanak-kanak dan menghalang perkembangan personaliti mereka yang sihat.

Ibu bapa harus meninggalkan stereotaip ini dan melayan setiap kanak-kanak secara sama rata. Setiap kanak-kanak adalah unik dan patut disayangi dan dihormati. Hanya dalam suasana keluarga yang sama rata dan penyayang, kanak-kanak boleh membina keyakinan diri, mempunyai sikap positif terhadap kehidupan, dan berani menghadapi cabaran masa depan.

(3) Berjimat cermat yang berlebihan, sehingga kanak-kanak membentuk kekurangan mentaliti

Berjimat cermat pada asalnya adalah kebajikan tradisional negara China, tetapi apabila ia berlebihan, ia boleh menanam benih kekurangan di hati kanak-kanak dan membentuk mentaliti kekurangan.

Terdapat keluarga seperti itu, ibu bapa telah mengalami hari-hari yang sukar dan tahu bahawa hidup tidak mudah, jadi mereka sangat berjimat cermat dalam hidup. Saya enggan menyalakan lampu di rumah, walaupun sudah gelap. Pakaian kanak-kanak sentiasa dijahit dan diperbaiki, walaupun gaya itu telah lama ketinggalan zaman.

Apabila makan, sisa makanan dipanaskan berulang kali, walaupun ia sudah mempunyai sedikit bau.

Kanak-kanak membesar dalam persekitaran sedemikian sejak usia awal dan terjejas secara tidak sedar. Di sekolah, rakan sekelas yang lain bebas membeli peralatan sekolah, tetapi dia hanya dapat menonton dengan mata kosong kerana wang saku kecil yang diberikan oleh ibu bapanya. Selepas sekian lama, kanak-kanak itu mempunyai rasa kekurangan di hatinya.

Dia berasa seolah-olah dia sentiasa kekurangan banyak perkara, dan perasaan ini bukan disebabkan oleh kekurangan bahan sebenar, tetapi cadangan psikologi.

Dari sudut pandangan psikologi, persekitaran yang terlalu berjimat cermat boleh menyebabkan kanak-kanak membentuk pemikiran tetap dan merasakan bahawa sumber adalah terhad dan terhad. Kekurangan mentaliti ini boleh menjejaskan cara kanak-kanak membuat keputusan dan sikap terhadap kehidupan.

Sebagai contoh, apabila berhadapan dengan pilihan, mereka sering mempertimbangkan harga terlebih dahulu, mengabaikan kualiti produk dan keperluan mereka sendiri. Mereka tidak berani mencari sesuatu yang lebih baik kerana mereka tidak layak mendapatkannya.

Apabila bercakap tentang bersosial, kekurangan pemikiran juga boleh membuatkan kanak-kanak kelihatan remeh dan kedekut. Mereka takut bahawa mereka akan hilang jika mereka memberikannya, jadi mereka enggan berkongsi dengan orang lain. Ini bukan sahaja menjejaskan hubungan kanak-kanak dengan rakan sekelas, tetapi juga mengehadkan kemahiran interpersonal mereka.

Berjimat cermat yang berlebihan nampaknya menjimatkan wang untuk keluarga, tetapi ia sebenarnya membawa tekanan yang tidak kelihatan dan beban psikologi kepada anak-anak. Ibu bapa harus memahami bahawa apabila mengajar anak-anak mereka untuk berjimat cermat, mereka juga harus memberitahu anak-anak mereka kepentingan penggunaan sederhana dan keseronokan hidup yang munasabah.

Beritahu kanak-kanak bahawa terdapat banyak perkara baik dalam hidup untuk dikejar, dan mereka mempunyai hak untuk mempunyai perkara yang lebih baik, supaya mereka boleh membantu kanak-kanak menyingkirkan belenggu kekurangan dan mempunyai kehidupan yang lebih terbuka dan positif.

Mesej Emosi:

Tidak semua tingkah laku ibu bapa boleh memberi kesan positif kepada anak-anak mereka, dan sesetengah tingkah laku yang kelihatan biasa mungkin mempunyai "hasil" yang tidak dijangka pada kanak-kanak.

就像《菜根谭》里说的：“父慈子孝，兄友弟恭，纵做到极处，俱是合当如是，著不得一毫感激的念头。 如施者任德，受者怀恩，便是路人，便成市道矣。 ”

Petikan ini menggambarkan bahawa hubungan antara ibu bapa dan anak-anak harus berdasarkan kasih sayang dan penjagaan yang murni, bukan pada "sebab dan akibat" negatif yang datang dengan salah laku. Tanpa mengira niat ibu bapa, jika mereka berkelakuan dengan cara yang salah, ia boleh menghalang perkembangan kanak-kanak.

Semasa anda membesar, adakah anda merasakan pengaruh tingkah laku ibu bapa anda?